Lem Mrożek Listy

Korespondencja Stanisława Lema i Sławomira Mrożka to niezwykłe świadectwo spotkania dwóch wybitnych i zupełnie odmiennych osobowości literackich. Lem – pisarz, filozof i wizjoner, oraz Mrożek – dramatopisarz i mistrz groteski – prowadzą błyskotliwy dialog o literaturze, polityce, codzienności i absurdach epoki. Ich listy ukazują nie tylko kulisy twórczości, lecz także rzadko spotykaną intelektualną przyjaźń, w której powaga miesza się z humorem, a przenikliwość z autoironią.

Tom stanowi fascynujący portret lat sześćdziesiątych – okresu „małej stabilizacji”, w którym wielkość towarzyszyła głupstwu, a błyskotliwość ścierała się z absurdami PRL-u. Z kart tej korespondencji wyłaniają się sylwetki dwóch twórców, dla których wolność myślenia i uczciwość wobec siebie były ważniejsze niż konwenanse i polityczne kalkulacje.

Wstęp Jerzego Jarzębskiego dodaje całości głębi, przypominając, że to nie tylko wymiana listów, ale świadectwo epoki, w której nawet prywatne słowa podsłuchiwały czujne służby.

Jednym słowem, uważasz, znajduję się w dziwacznym zawieszeniu, mniej więcej jakbyś gości, i to nieraz zagraniczne osoby, przyjmował wprawdzie z niejakim towarzyskim namaszczeniem i godnością, lecz tkwiąc od pasa lub od piersi w muszli klozetowej, wsłuchany w jej ssące poszumy. Niezręczne położenie…

Ja już pojutrze wyjeżdżam, ściskam Cię, myślę, że się jeszcze zobaczymy i będziemy jak duże psy obchodzić się w koło, że wymienimy znów cenne doświadczenia nasze.