Plakat „Duch geniusza” Paul Klee

Obraz może być autoportretem Paula Klee. Malarz miał bardzo duże oczy, wysokie czoło i krótko przystrzyżoną brodę. Artysta tworzył wiele kukiełek dla swojego syna, a ta postać, z opadającymi ramionami i przechyloną głową, wydaje się być zainspirowana właśnie taką zabawką. Sylwetka została stworzona za pomocą techniki transferu, podobnej do sporządzania kserokopii. Artysta użył ostrych narzędzi, aby narysować kontury na arkuszu pokrytym od spodu specjalną farbą olejną. Czarne smugi pokazują miejsca, gdzie ręka Klee opierała się na papierze.

Paul Klee, malarz pochodzenia szwajcarsko-niemieckiego (ur. 18 grudnia 1879 w Münchenbuchsee, zm. 29 czerwca 1940 w Muralto). Po ojcu uzdolniony muzycznie, jednak ostatecznie podjął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Po studiach wyjechał do Włoch, potem wrócił do rodzinnego Berna. Tam poznał bawarską pianistkę Lily Stumpf, z którą się później ożenił, mając jednego syna. Zamieszkał z rodziną w Monachium, które pozostawało prężnym ośrodkiem artystycznym, gdzie dołączył do grupy Der Blaue Reiter (Błękitny Jeździec). Jego prace są często klasyfikowane jako ekspresjonizm, kubizm i abstrakcja.

Głębokie wrażenie wywarła na nim wizyta w Tunezji w 1914. W trakcie I wojny światowej czynnie służył w niemieckiej armii. W 1920 roku objął prestiżową katedrę w Bauhausie, a od 1931 nauczał w Akademii w Düsseldorfie. W latach trzydziestych jego twórczość została uznana przez nazistów za „sztukę zdegenerowaną”. W 1933 roku Klee powrócił do Szwajcarii, a w 1935 roku zdiagnozowano u niego sklerodermię.

Klee pracował z olejami, akwarelami i tuszem, często łącząc różne techniki w jednym dziele. Trudno jednoznacznie sklasyfikować jego prace, związany był z różnymi prądami artystycznymi, takimi jak surrealizm, ekspresjonizm, kubizm, sam pozostawał także wybitnym prekursorem oraz artystycznym innowatorem. Jego dzieła, zazwyczaj niewielkich rozmiarów, często inspirowane były poezją, muzyką (z elementami notacji muzycznej) oraz snami. Późniejsze prace Klee cechują się pajęczynami „hieroglificznych” znaków. Jego malarstwo skupia się przede wszystkim na geometrycznym przekształceniu rzeczywistości w symbol, rytm i znak. Do najbardziej znanych prac Klee należą „Południowe ogrody” (1919), „Ad Parnassum” (1932) i „Uścisk” (1939). Jest również autorem akwareli „Angelus Novus”, która stała się inspiracją dla twórczości Waltera Benjamina. Prace Paula Klee osiągają wysokie ceny na rynku sztuki, rzędu nawet 7,5 miliona dolarów amerykańskich. W czerwcu 2005 roku otwarto w Bernie muzeum Klee, zaprojektowane przez włoskiego architekta Renzo Piano.