Plakat „Kobieta z rudymi włosami” Amedeo Modigliani

Kompozycja „Woman with Red Hair” (1917) powstała w okresie szczytu twórczej aktywności Amedeo Modiglianiego (1884-1920), włoskiego malarza, którego twórczość ma charakter eklektyczny. Kobiece portrety jego pędzla są powszechnie uznawane za wyjątkowe dzieła sztuki, łączące w sobie zarówno oryginalną stylizację, jak i wyrazistą ekspresję. Prezentacje Amedeo Modiglianiego charakteryzują się wydłużonymi formami, spłaszczonymi cechami postaci i uproszczonymi liniami, co nadaje im poczucie stylizowanej elegancji i tajemnicy. Zazwyczaj przedstawiają wydłużone twarze i ciała, z długimi szyjami i zwężającymi się kończynami, które wydają się rozciągać poza granice płótna. Te wydłużone formy są często uwypuklane przez płynne i kręte linie, z poczuciem rytmu i ruchu, które przepływają przez całą kompozycję.

„Kobieta z rudymi włosami” przedstawia cechy charakterystyczne dla warsztatu tego artysty: wydłużone formy, płaskie płaszczyzny twarzy i proste linie. Szczupła kobieta siedzi na krześle, ubrana w czarną sukienkę z przezroczystym kołnierzykiem, patrzy w naszym kierunku z lewą ręką opartą na oparciu krzesła.

Analiza dzieła ujawnia starannie zastosowane kontrasty tonalne, zwłaszcza w prezentacji sukni i włosów modelki. Tło obrazu, utrzymane w kolorze szaroniebieskim, przypomina ścierane tablice kredowe, dodając głębi kompozycji. Malarstwo Modiglianiego cechuje się porządkiem i spokojem, jego charakterystyczne przedstawienia kobiecych kształtów, wydłużonych i stylizowanych, sugerują zarówno elegancję, jak i tajemniczość. Artysta używał ograniczonej palety kolorystycznej, tworząc wyraziste kontrasty i wywołując emocjonalne napięcie. Dzięki finezyjnym sugestiom Modiglianiego, bez konieczności stosowania wielu barw, uzyskujemy wrażenie różnorodności. Jego portrety kobiet pozostają zmysłowe, a ich bohaterki często ukazywane są z enigmatycznym spojrzeniem lub zasłoniętymi oczami.

Widzimy również typową dla Modiglianiego finezyjną fakturę pigmentu. Nawet na obszarach pozornie jednolitych dostrzegamy bogactwo odcieni, zręcznie zasugerowane, ale celowo niedoprecyzowane. Twarze są silnie stylizowane, z uproszczonymi cechami, które wywołują anonimowości lub uniwersalności. Lekko przechylone oczy mają kształt migdałów, nos zredukowany do prostej lub krzywej linii. Usta zazwyczaj są pełne i pociągające, z lekkim łukiem sugerującym poczucie zmysłowości lub tajemnicy.