Pierwsze rysunki Mroza pojawiają się w „Przekroju” w 1949 roku. Szkice do wierszyków dla dzieci Samuiła Marszaka (luźny przekład Janusza Minkiewicza), pozostają dalekie od dojrzałego stylu artysty, celowo naśladującego naiwną i nieporadną stylistykę dziecięcą. Kolejne prace, towarzyszące tekstom Szaniawskiego, pokazują bardziej finezyjny warsztat, chociaż jeszcze widać wyraźnie, że Daniel Mróz poszukuje swojego stylu i formy artystycznej. W latach pięćdziesiątych pojawia się kilka rysunków dla Mroza zgoła nietypowych, prezentujących ujęcia całkiem serio z bokserskiej walki, stanowiących ilustracje do realistycznego opowiadania sportowego.
