Blog

Żyłem, jak to czasem bywa z Polakiem za granicą, najpierw na szczeblu nadnaturalnie aż wysokim – w super-hiperhotelu franciszko-józefowym w Mariańskich Łaźniach (Marienbad). Plusze czerwone, pseudobaroki, kelnerzy o wyglądzie emerytowanych profesorów uniwersytetu, łazienki jak sale balowe, wanny na lwich nogach, atłasy, kutasy, bar-scena teatralna wśród lasu kolumn, a wśród tego kręcące się znudzone byki dewizowe, które przez jakąś inercję dalej tam z Belgii, Holandii przyjeżdżają, się błotem leczniczym smarować i wody liturgicznie popijać.

Zacznę od tego, że filmu Solaris nie widziałem. Pomiędzy mną a Andriejem Tarkowskim doszło do kontrowersji, bo choć jako człowieka ogromnie go lubię – jest pełen uroku i gdy się spotkaliśmy, mimowolnie pomyślałem o postaciach z Turgieniewa i Czechowa – to po przeczytaniu scenariusza jego autorstwa uznałem, że to niefortunny mariaż. Dlatego lepiej, że filmu nie widziałem. Nie znam żadnego dobrego filmu SF i z tego powodu jestem przeciwny adaptacji moich książek.