Antologia „Intelektronika. Przyjaciel Automateusza i inne utwory”. Stanisław Lem przewidział AI, zanim stało się ono modne.
literatura
Kup Pan Lema
Stanisław Lem, bezsprzecznie jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku, jest powszechnie uznawany za najpopularniejszego polskiego autora na świecie. Jego dzieła, przetłumaczone na ponad 50 języków i sprzedane w dziesiątkach milionów egzemplarzy, od ponad 70 lat wpływają na popkulturę, literaturę oraz naukę. Czy rzeczywiście jego twórczość bije popularnością nawet dorobek polskich noblistów? Spróbujmy się (w miarę) obiektywnie przyjrzeć faktom i dowodom na jego międzynarodową sławę.
Debiuty Daniela Mroza
Pierwsze rysunki Mroza pojawiają się w „Przekroju” w 1949 roku. Szkice do wierszyków dla dzieci Samuiła Marszaka (luźny przekład Janusza Minkiewicza), pozostają dalekie od dojrzałego stylu artysty, celowo naśladującego naiwną i nieporadną stylistykę dziecięcą. Kolejne prace, towarzyszące tekstom Szaniawskiego, pokazują bardziej finezyjny warsztat, chociaż jeszcze widać wyraźnie, że Daniel Mróz poszukuje swojego stylu i formy artystycznej. W latach pięćdziesiątych pojawia się kilka rysunków dla Mroza zgoła nietypowych, prezentujących ujęcia całkiem serio z bokserskiej walki, stanowiących ilustracje do realistycznego opowiadania sportowego.
Wielki Mróz, Daniel Mróz
Daniel Mróz wspaniale łączył wyobraźnię plastyczną z głęboką wrażliwością literacką. Jego ilustracje stanowią wspaniałą symbiozę sztuk wizualnych i literatury. Tworzył w duchu surrealizmu, wnosząc do niego własne, oryginalne podejście. Widzimy w jego pracach nawiązania zarówno do współczesnych malarzy, takich jak Salvador Dali, René Magritte, czy Max Ernst, jak i wpływy prekursorów kierunku, np. Hieronima Boscha i Piotra Bruegla.
Golem XIV
O „Filozofii przypadku” Jan Błoński powiedział że jest „ogólną teorią wszystkiego”, książką, która poczyna się rozważaniami na temat literatury i jej wartościowania, a kończy rozległą refleksją nad całym światem jako domeną procesów niezdeterminowanych – czy to będą zjawiska fizyki, czy biologii, kosmologii czy historii kultury.
Sztuczna Inteligencja Stanisława Lema
Sztuczna Inteligencja (AI) w twórczości Stanisława Lema to temat-rzeka. Wszelkie związane z tym kwestie pasjonowały Mistrza, który ponownie wyprzedził swoje czasy, dostrzegając zarówno szanse rozwoju AI, jak również wynikające z tego zagrożenia oraz dylematy moralne. Sądził przy tym, że będzie to naturalna forma dalszej ewolucji Rozumu.
Stanisław Lem „Dzienniki gwiazdowe”
„Dzienniki gwiazdowe” to seria fantastycznych opowieści Ijona Tichego, astronauty włóczącego się po bezkresach kosmosu i odwiedzającego liczne cywilizacje, będące często karykaturą ziemskiej kultury, a czasem uczonych-maniaków, których wynalazki podminowują świat.
Filozofia przypadku
O „Filozofii przypadku” Jan Błoński powiedział że jest „ogólną teorią wszystkiego”, książką, która poczyna się rozważaniami na temat literatury i jej wartościowania, a kończy rozległą refleksją nad całym światem jako domeną procesów niezdeterminowanych – czy to będą zjawiska fizyki, czy biologii, kosmologii czy historii kultury.
Summa technologiae
„Summa technologiae” to jeden z najsłynniejszych esejów Lema. Napisany w początkach lat sześćdziesiątych, był niezwykłą na owe czasy wizją dalszego rozwoju nauki i technologii, trafną prognozą roli, jaką w naszych czasach odegra informatyka i biotechnologia. Profetyczne arcydzieło, którego wizja staje się właśnie na naszych oczach.
Dialogi
„Dialogi” stanowią pierwszą próbę Lema zmierzenia się z filozoficznymi konsekwencjami cybernetyki, jako interdyscyplinarnej nauki poszukującej analogii pomiędzy regułami funkcjonowania organizmów żywych, społecznych układów i maszyn. Autor, lepiej niż inni myśliciele, zdawał sobie sprawę, że następstwa dynamicznego rozwoju przetwarzania i przesyłu informacji postawią nas przed koniecznością przebudowy pojęciowego instrumentarium antropologii, dotykając także sfery ekonomii i polityki.