literatura

Antologia „Intelektronika. Przyjaciel Automateusza i inne utwory”. Stanisław Lem przewidział AI, zanim stało się ono modne.

Stanisław Lem, bezsprzecznie jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku, jest powszechnie uznawany za najpopularniejszego polskiego autora na świecie. Jego dzieła, przetłumaczone na ponad 50 języków i sprzedane w dziesiątkach milionów egzemplarzy, od ponad 70 lat wpływają na popkulturę, literaturę oraz naukę. Czy rzeczywiście jego twórczość bije popularnością nawet dorobek polskich noblistów? Spróbujmy się (w miarę) obiektywnie przyjrzeć faktom i dowodom na jego międzynarodową sławę.

O „Filozofii przypadku” Jan Błoński powiedział że jest „ogólną teorią wszystkiego”, książką, która poczyna się rozważaniami na temat literatury i jej wartościowania, a kończy rozległą refleksją nad całym światem jako domeną procesów niezdeterminowanych – czy to będą zjawiska fizyki, czy biologii, kosmologii czy historii kultury.

„Dzienniki gwiazdowe” to seria fantastycznych opowieści Ijona Tichego, astronauty włóczącego się po bezkresach kosmosu i odwiedzającego liczne cywilizacje, będące często karykaturą ziemskiej kultury, a czasem uczonych-maniaków, których wynalazki podminowują świat.

O „Filozofii przypadku” Jan Błoński powiedział że jest „ogólną teorią wszystkiego”, książką, która poczyna się rozważaniami na temat literatury i jej wartościowania, a kończy rozległą refleksją nad całym światem jako domeną procesów niezdeterminowanych – czy to będą zjawiska fizyki, czy biologii, kosmologii czy historii kultury.

„Summa technologiae” to jeden z najsłynniejszych esejów Lema. Napisany w początkach lat sześćdziesiątych, był niezwykłą na owe czasy wizją dalszego rozwoju nauki i technologii, trafną prognozą roli, jaką w naszych czasach odegra informatyka i biotechnologia. Profetyczne arcydzieło, którego wizja staje się właśnie na naszych oczach.

„Dialogi” stanowią pierwszą próbę Lema zmierzenia się z filozoficznymi konsekwencjami cybernetyki, jako interdyscyplinarnej nauki poszukującej analogii pomiędzy regułami funkcjonowania organizmów żywych, społecznych układów i maszyn. Autor, lepiej niż inni myśliciele, zdawał sobie sprawę, że następstwa dynamicznego rozwoju przetwarzania i przesyłu informacji postawią nas przed koniecznością przebudowy pojęciowego instrumentarium antropologii, dotykając także sfery ekonomii i polityki.