Znajdujemy się w środkowym panelu tryptyku „Ogród rozkoszy ziemskich” Hieronima Boscha. W centralnym obszarze widzimy czystą sadzawkę pełną rozebranych kobiet, otoczoną przez procesję nagich mężczyzn jadących na różnorakich, często fantastycznych wierzchowcach.
Na grzbiecie dzikiej świni w kolorze zbliżonym do cielistego różu przysiadły dwa bociany, zwiastujące nadejście wiosny, ponieważ ich powrót z ciepłych krajów do Europy pozostaje oznaką zmiany pór roku. Ptaki były również uważane za symbole prawości, szczególnie w kontekście ich zdolności do eliminacji węży. W mitologii różnych kultur bociany często są związane z walką ze złem lub ochroną przed nim.
Para kochanków, zamknięta w ogromnej przezroczystej bańce, wytworzonej przez kwiat wyrastający z wody, symbolizuje grzech pożądliwości: mężczyzna trzyma dłoń na brzuchu kobiety, lubieżnie się w nią wpatrując. Stare flamandzkie przysłowie mówi, że szczęście jest kruche jak szkło. Szklana kula, z delikatnymi pęknięciami, nawiązuje do dziedziny alchemii. Natomiast rurka wbita w owoc, z której wygląda męska twarz, symbolizuje męskość. Gryzoń wchodzący do szklanego tunelu jest symbolem fałszywych doktryn, które wprowadzają wiernych w błąd.
Wiele ze scen „Ogrodu rozkoszy ziemskich” wydaje się być alegoriami nieczystości i upadku moralnego, co może być intencją Hieronima Boscha. Zmysłowe przyjemności świata na panelu centralnym są przedstawione w kontekście dwóch bocznych skrzydeł – pierwotnych rajskich zamiarów Boga dla ludzkości i Sądu Bożego nad głupotą świata, który podąża za swoimi fizycznymi, a nie duchowymi pragnieniami. Fontanny i pawilony w tle, które wydają się być zrobione z korala, lazurytu i innych półszlachetnych materiałów, mogą być zmysłowymi parodiami siedzib nieba i fontanny życia na środku Raju, z którego życie płynęło, aby nawadniać ziemię.
Oczka wodne, w których kobiety się kąpią lub pary pluskają się i szaleją razem, mogą także odnosić się do „Krynicy Młodości”, dzięki której ludzie dorastają do dojrzałości. W centralnym okrągłym zbiorniku dziewczyny są nie tylko podziwiane przez mężczyzn, którzy krążą wokoło, by zaimponować im i pobudzić ich pragnienia. Ibisy na głowach kobiet wskazują, że one także starają się adorować i kusić. W symbolice Bestiariusza Biały Ibis poluje na węże i żywi się ich jajami, więc czasami był używany jako obraz Chrystusa niszczącego grzech. Jednak w tej odwróconej narracji kobiety same prezentują się jako kusicielki. Alegorycznie ibis był kojarzony z grzesznikami, którzy szukali tylko rozkoszy cielesnych, zamiast wejść do wody chrztu i sycić się owocami ducha tam znalezionymi. Paralela z pokusami oferowanymi przez kobiety w basenie staje się więc oczywista. Mężczyźni jednak nie potrzebują przekonywania i dodatkowej zachęty: już wyraźnie manifestują swoją sprawność i gotowość do działania.