-
Grafika Maszyna Do Spełniania Życzeń140.00 zł -
Grafika Rodzina robotów140.00 zł
-
Grafika Próżniopław140.00 zł
-
Grafika Potwory140.00 zł
Daniel Mróz wspaniale łączył wyobraźnię plastyczną z głęboką wrażliwością literacką. Jego ilustracje stanowią sugestywną symbiozę sztuk wizualnych i literatury. Tworzył w duchu surrealizmu, wnosząc do niego własne, oryginalne podejście. Widzimy w jego pracach nawiązania zarówno do współczesnych malarzy, takich jak Salvador Dali, René Magritte, czy Max Ernst, jak i wpływy prekursorów kierunku, np. Hieronima Boscha i Piotra Bruegla.
Krainy marzeń sennych
W pracach Mroza odnajdujemy znajome motywy, które zostają zdeformowane i wprowadzone w absurdalne konteksty. Realistyczne elementy płynnie przechodzą w fantastyczne deformacje. Pełne ekspresji grafiki, zwłaszcza te towarzyszące literackim tekstom Lema, Mrożka, czy Kafki, przedstawiają światy, które wydają się wzięte z koszmarów lub dziwacznych marzeń sennych, gdzie zacierają się granice między imaginacją a rzeczywistością.
Jedność w sprzeczności
Mróz, podobnie jak inni nadrealiści, odnajduje piękno w sprzecznościach. Tego rodzaju sztuka nie tylko szokuje, ale też wyzwala w człowieku poczucie demiurgicznej mocy. Pozostaje jednak również formą rekompensaty dla odkrywców gorzkich prawd – za jej źródłem często stoi poczucie tragizmu metafizycznego i daremne poszukiwanie sensu świata. Artysta wytrąca widza z jego naiwnej wiary w realność świata, wprowadzając go w przestrzeń pełną fantazji lub przesadnie przypominającej codzienności.
Lem i Mróz, Mróz i Lem
Dorobek artystyczny Stanisława Lema i Daniela Mroza łączy wiele cech wspólnych: kreacja fantastycznych światów, fascynacja technologią , pytania o kondycję człowieka, energia artystyczna, czerpana ze zderzania przeciwieństw. Roboty u Lema zamieszkują średniowieczne feudalne państwa, a Mróz tworzy swoje surrealistyczne fantasmagorie za pomocą żmudnej, staroświeckiej techniki drzeworytniczej. Obydwaj twórcy doskonale operują groteską i absurdalnym humorem, broniąc się w ten sposób przed tragizmem istnienia.
Sztuka Mroza balansuje między tragizmem a groteską, nadrealizmem a realizmem, tworząc most między XIX a XX wiekiem. Wpływ dziewiętnastowiecznego drzeworytu wzbogacił jego technikę, nadając rysunkom niepowtarzalną precyzję i głębię. Dzięki temu Mróz uniknął niebezpieczeństw, które często trapią nadrealistów – nonszalancji wobec faktury. Zdumiewająca wyobraźnia artysty znalazła paradoksalnie oryginalną formę, która wyróżnia go na tle współczesnych twórców.
Jest jednocześnie stylizatorem i nowatorem, pesymistą i optymistą, wizjonerem i wyśmiewcą, nawiedzonym i lekarzem. Stąd pełnia, organiczność jego wizji.
Jerzy Kwiatkowki o Danielu Mrozie